پلکی بزن مولا! که ایمان جان بگیرد            تا در زمـیـن بـارانی از قـرآن بگـیرد

ای مِهر عـالم‌تابِ خوبی! جلوه‌گر شو            تا عشق در روی زمین سامان بگیرد

پلکی بزن تا غـنـچـه‌ها شـبـنم بخـندند            بـاغ از بـهـارِ خـنـدۀ گـل، جان بگیرد

پـلکی بزن تا ریشه‌های شب بخـشکـد            تا صبح صادق، عـمر جاویدان بگیرد

ایمان به فصل سرد؟! هرگز، تا تو هستی            هرگـز مـبـادا فـصل یـخـبـندان بگیرد

از دیو و دد، مولا! ملولم، جلوه‌گر شو            تا زنـدگی بـوی خـوش انـسـان بگیرد

مـولا! بـهـار خـنـده‌ات را منـتـشر کن            تا فـصل سـرما در زمین پایان بگیرد